Farklılıklarımız ve Aynılıklarımız’ konulu 11. Uluslararası Eskişehir Karikatür Festivali’ni bu sene pandemi dolayısı ile online olarak gerçekleştireceğiz. Festivale bu sene 61 farklı ülkeden 324 karikatürist 1152 karikatür ile katıldı. Online sergi, sunumlar, birbirinden değerli panelistlerin katılacağı panel ve daha fazlası için festivalimize davetlisiniz.
Yunan Tuhaf Dalgası’nın sevilen senaristi Efthymis Filippou’nun kaleminden çıkan bir diğer “tuhaflık”, Babis Makridis’in yönetmenliğini yaptığı Oiktos. Film, acıya ve acınmaya bağımlı, sadece acı çekiyor(muş gibi) olduğunda mutlu olabilen, öyle ki insanların kendisine acımayı bırakmalarındaki suçu kendinde arayan bir avukatın, bağımlı olduğu bu mutluluğunu bulmak adına yapamayacağı şeyin olmadığının hikayesini anlatıyor.
İçinde bulunduğumuz gerçekliğin bilim-kurgu filmlerini aratmadığı hatta yer yer aştığı günleri deneyimliyoruz.
Gökçe Güneyoğlu’nun yazıp, yönettiği “Son.Üç” , yozlaşmış günümüz değer yargılarının kilitlerini açan bir kadının aklına, sınır ihlali yapan bir kaderin öyküsü. Bedeninin içinden sızan ruhunun kaçış hikayesi.
Thomas Nast (1840-1902) “Amerikan Karikatürünün Babası” olarak kabul edilen politik bir karikatürcüydü. Almanya Landau’da doğan Nast’ın ailesi, altı yaşında New York’a göç etmiştir. Nast erken yaşta çizim yapmaya ilgi göstermiş ancak 14 yaşında okulu bırakmıştır. Ulusal Sanat Akademisi’nde resim eğitimi almış ve 1885’te Lesliel’in “Resimli Gazetesi” için çalışmaya başlamıştır.
Kültür, bir toplumun duyuş ve düşünü birliğini sağlayan bütün değerlerinin tümüdür. Gelenek, görenek, düşünü ve sanat değerleri gibi bir toplumun bütün değerlerini kapsar. Zaman içinde değişim ve gelişim gösteren kültür, sürekli hareket halindedir ve toplumdan beslendiği için canlıdır. Geleneksel Türk El Sanatları da yaşadığımız kültürün vazgeçilmez birer parçasıdır ve belge niteliği taşır. El örücülüğü ile yapılan patikler de bulunduğu kültürün sözsüz dilini oluşturur.
Koronavirüs salgınının ülkemizi esir aldığı, evlerimize kapalı kaldığımız, dışarı çıktığımızda eldivenler ve maskelerle kendimizi korumaya çalıştığımız bu günlerde, bırakın dışarıdaki herhangi bir şeye dokunmayı, evimizde bile steril olduğuna inanmadığımız hiçbir şeye el süremez hale geldik. Ama zamanında insanlarımızın dokunmaya can attığı bir şey olduğunu bakalım hangimiz hatırlayacak? Dokundukça kazandıran yarışma. Evet bir araba. Son bir kez dokun bana!
Toplum sorunlarını sırtını dönmeyen, bu sorunlara çizimlerinde hiçbir şeyden korkmadan işleyen, birçok bilimsel yayında Romantizm akımının baş ressamlarından biri olan Goya ile sık sık yan yana anılan Daumier, Marsilya’da 1808 yılında doğdu.
1945’de ABD’de Ohio, doğan Joseph Kosuth, 1963-64’de Cleveland Institute of Art’da; 1965-67’de New York’da The Visual Arts’da, 1971-72’de New School for Social Research’de eğitim gördü. 1988-90’da Hamburg’da Hochschule für Bildende Künste’de, 1991-97’de Stuttgart’da Staatliche Akademie Bildende Künste’de profesörlük yaptı.
Osmanlı Devleti’nden bize kalan en somut kültürel miraslardan biri mezar taşlarıdır. Yalnızca bir taş olarak görülen mezar taşları aslında ait olduğu dönemin kültürüne, tarihine, sanatına “Mezar taşları bize ne anlatır?”
